Stemmen in Ridderkerk, 2021
Stemmen in Ridderkerk.
Struikelend over het gouden lijntje op de stenen toendra der Koningsplein loop ik richting de ingang van het gemeentehuis. Het feest der democratie is van mijn gezicht af te lezen. Na een dag noeste arbeid mag ik. De 'stemming' zit er bij mij goed in en dat forceert zich door het mondkapje richting mijn directe omgeving. Stempas in de ene hand, paspoort -zonder gaten- in de andere.
Je kan niet om mij heen.
Op het moment dat ik het wandelpad richting de stemruimte betreed, stapt een vrouw in mijn richting.
"Komt u stemmen?"
...
Ik loop maar door. Voor je het weet heb je hier ook een zaaknummer voor nodig.
Vervolgens kom ik na een slingerbeweging in een verstilde ruimte waarin een condoleanceboek niet zou misstaan.
Loket 1
"Ja, goedemiddag. Dank u wel.
Alstublieft".
Het is bijna fluisterend.
Loket 2
"Alstublieft. Het rechter hokje is vrij".
Ondanks mijn ervaring met knettergroot printwerk raak ik in een kleine worsteling verstrikt met het stemformulier. Vanwege de mogelijke overledene ergens in deze ruimte probeer ik me echter zo discreet als mogelijk te gedragen. Ik ga bijna door m'n rug wanneer blijkt dat ik dus in het stemhokje sta welke op maat gemaakt is voor Roel van Velzen.
Het grote moment is daar. Vastberaden kleur ik het bolletje voor mevrouw Van Kooten-Arissen dieprood, bijna paars. Het moest eigenlijk een hartje zijn, maar ik bedacht me net op tijd. Geen geintjes nu. Stemmen is inkleuren, netjes binnen het vakje. Op de kleuterschool leer je dus eigenlijk al stemmen terwijl de wereld dan vooral om jou alleen draait. Nu is dat anders, maar er staan zat namen op het formulier bij wie dát kwartje nog niet is gevallen.
Ik poogde mijn stemformulier galant in de tot stembus omgetoverde afvalbakken te laten glijden. Dit mislukte. De bak zat vol, leek niet binnen afzienbare tijd geleegd te worden, dus ik moest het formulier er in rammen. Zelfs op dit moment komt er toch nog een hint van het huidige afvalbeleid om de hoek kijken.
"Dat potlood mag u bij mij inleveren", sprak een vrouw rechts van de stembus.
Dat zei juf Gerda van Sneeuwwitje tweeënveertig jaar geleden ook.
Democratie in Ridderkerk. Het is een feestje.
