Stemmen in Ridderkerk, 2022
Stemmen in Ridderkerk.
Gemeenteraadsverkiezingen 2022
Bij binnenkomst in het gemeentehuis word ik vrolijk begroet door twee dames die gedienstig met gevouwen handen bij de draaideur staan. Overigens is die draaideur klaarblijkelijk afgesteld op de loopsnelheid van de gemiddelde Ridderkerker. Als je er gladgeschoren in stapt, kom je er met een baard weer uit. Ik kijk nog even argwanend naar de draaideur en zodoende kijken de vrolijk groetende dames uiteindelijk argwanend naar mij.
Goed. Ik zie een bordje 'Stembureau' met een pijl naar rechts. Smal gangetje door. Weer naar rechts, links, stukje rechtdoor, rechts, hoekie om, deurtje door. Tijdens deze speurtocht voel ik de ondergrond duidelijk veranderen. Wat blijkt? Tijdens mijn gang naar de Hofzaal - waar de democratie vandaag hoogtij viert - ben ik op een spoor van blindegeleidetegels beland. Als vanzelf blijf je onbedoeld op dit pad naar de democratie lopen.
Bij binnenkomst in een lege Hofzaal (zo groot als Ahoy) word ik aangeroepen door een stembureaumedewerker.
"U mag de korte bocht nemen, hoor!", doelend op het feit dat ik het hele blindegeleidepad dreigde te volgen.
Als je blind bent en gaat stemmen in Ridderkerk, dan heb je een aardige wandeling voor de boeg. Het blindegeleidepad der democratie is een wandeling lang genoeg om voor de zekerheid brood mee te nemen voor onderweg. Het spoor gaat de hele zaal rond.
Ik spring van het pad en kijk de zaal nog even rond. Er is slechts nog één andere stemmer aanwezig in de vorm van een wat oudere meneer.
Ik geef mijn paspoort en stempas af aan de stembureaumeneer.
"Die tegels zijn voor blinden", verduidelijkte de stembureaumeneer mij geheel overbodig.
- "Ik dacht het al te zien", zeg ik dubbelzinnig en wees daarbij met mijn wijsvinger veelbetekenend naar mijn oog.
De stembureaumeneer gaf mij schaapachtig lachend mijn paspoort weer terug.
Ik kan een loket verder. Daar krijg ik mijn stemformulier van een stembureaumevrouw die uitstraalde op deze plek zo'n beetje de leiding te hebben en dat het hier geen plek is voor geintjes.
Daarna grijp ik het potlood in het stemhokje en kleur ik het gekozen vakje rood.
Vervolgens loop ik naar de stembus en laat mijn formulier er in vallen. Echter had ik onbedoeld het potlood nog beet en over de stembus heen zie ik dat die bazin dat ook ziet. Als door een wesp gestoken vliegt ze overeind. Zowel haar stoel als naaste collega's deinzen naar achteren.
"Wilt u dat potlood terugleggen!!", klinkt het bits.
Om mijn leven te redden spoed ik mij snel terug naar het stemhokje en leg het potlood - waarmee op een vrouw gestemd is - terug.
Voor het verlaten van de Hofzaal kijk ik nog één keer rond. Die oudere meneer staat er nog steeds en lijkt gedesoriënteerd om zich heen te kijken.
"Meneer!", riep de stembureaumedewerker luid. "De uitgang is dáár!".
Maar die oudere meneer reageert niet.
Hij is niet blind.
Hij blijkt doof.
